Affet

Bir bilinmezlik masalıydı bizimkisi sonu olmayan hiç sonlanamayacak olan..
yaz yağmurlarında birlikte ıslanmak gibiydi sevda..
kışın kar altında çatı kenarında el ele tutuşup üşüyen bedenleri kara teslim etmekti yürek yangınlarını..olmayacağa yürümekti birlikte ..yol kenarlarında acan yabani papatyalar gibiydi sarısıyla beyazıyla toplanan..
acıydı kahırdı yanlızlıktı aşk..terkedilmişliğin ıssızlığında yok oluşlara gidişti..yakmaktı tüm gemileri..
terk etmekti külleri..sonbaharın hüznü..baharın çiceğiydi aşk…aşk sendin bende..imlasız anlatımlara sığdırdım yüreğimi..
noktalarımı koyamadım sonlara..devrik cümlelerimin ihtişamı çöreklendi içime…anlatamadım..anlatamadım..
bıraktım sonunda üç noktaya sevdamı..biri ben..biri aşk biri sendin..
bilinmiyen bir sarkıcı gitme kal demeye dilim varmıyor derken ben yine burdayım..seni seviyorum…
yüzün hiç eksilmiyor gözlerimden..affet.. serra